อ่านเรื่องราวที่อยากนำเสนอ น้านนานแล้ว..แต่ไม่มีเวลาเขียนมันจริงจังเสียที..
วันนี้เย็นโทรหาอาปิงถามเค้าว่า เฮ้ย อาปิง แกรู้ความหมายของถนนรัชดาภิเษกเปล่าวะ...อาปิงตอบว่า น่าจะเป็นเจ้าของห้างรัชดาทำขึ้นมาเปล่า...ชั้นแอบหัวเราะในใจ
ถามต่อไปอีกว่าแล้ว ถนนกาญจนาภิเษกหล่ะ...อืม ไม่รู้จริง ๆ นะ
งั้นคืนนี้อ่านละกันจะได้รู้...จ้าาาาาา คำตอบแบบเหมือนลูกตอบแม่
ทำไมจึงอยากที่จะเขียน...เพราะเชื่อแล้วว่าหลายคนไม่รู้จริง ๆ ..ไม่รู้เพราะไม่ได้ใส่ใจ ไม่ได้คิดว่าเป็นเรื่องที่น่าสนใจ..คนก็แบบนี้ เข้าใจได้
วันนั้นไปแถวอมตะ..ลูกน้องนั่งอยู่ในรถ ผ่านร้านทองชื่อ กาญจนาภิเษก..ใจคิดนะ บ้านนี้แม่งช่างกล้าใช้ชื่อนี่จริง ๆ...เลยถามลูกน้องว่า หมู แกรู้เปล่า ความหมายของคำว่ากาญนาภิเษกเนี่ย...เออน่าจะแปลว่า ผู้หญิงสวยงามมั้งคะ คุณลีลี่..อืม ๆ เอางี้นะ จะเล่าให้ฟัง ....
วันนี้จะเล่าเรื่องถนนสายสำคัญของชาวกรุงเทพฯ และชาวไทยทุกคน..ถนนรัชดาภิเษก ถึง กาญจนาภิเษก...ซึ่งถนนสายนี้ ผัวหมีเค้าสามารถตอบคุณได้เป็นอย่างดี...เพราะชั้นมักจะเล่าให้เค้าฟังเสมอ
ถนนรัชดา..ที่ใคร ๆ ก็เรียกสั้น ๆ แบบนั้น..เมื่อในอดีต ชั้นก็รู้จักถนนสายนี้ เพราะมีร้านอาหารตำหนักไทย ที่เด็กเสริฟใส่รองเท้าสเก็ต..ดังมาก..มีห้างเยาฮัน..มีสถานฑูตจีน...ห้างโรบินสันรัชดา..ศาลอาญา..เยอะอะ จำได้แค่นี้แหล่ะ
ถ้ากลางคืน..สำหรับคนจีนยูนนาน คนจีนไต้หวัน ต่างชาติจะรู้จัก ฮอลลี่วู๊ดรัชดา..อาบอบนวด..คาราโอเกะเหมยฮัวรัชดา..โรงแรมเจ้าพระยาปาร์ค..เท่าที่สมองจะจำได้เนาะ...ร้านขายรถก็เต็มถนนรัชดาสองฝั่ง
กลางวันจะเป็นถนนสายธรรมะ...กลางคืนกลายเป็นแหล่งโลกีย์...
บทความนี้เกิดขึ้นเพราะ ตั้งแต่เห็นถนนกาญจนาภิเษก ก็คิดนะว่า ทำไมต้องมีคำว่า ภิเษก..มันต้องมีไรที่เชื่อมกัน จึงหาข้อมูลอย่างหนัก..เพราะเป็นคนชอบค้นคว้าแบบลับ ๆ
ถนนรัชดาภิเษก เป็นถนนวงแหวนชั้นในของกรุงเทพฯ...ถ้าเราส่องจากดาวเทียมลงมา จะเห็นวงแหวนสองวง ชั้นนอก คือถนนกาญจนาภิเษก..
ทำไมถึงสร้าง...น่านสิ
ย้อนไปเมื่อ ปีพ.ศ2514 ตอนนั้นชั้นยังไม่เกิดหรอก..
ในปีนั้น ในหลวงของเราทรงครองราชย์ครบ 25 ปี..ซึ่งตามธรรมเนียมฝรั่งจะเรียกการฉลองครบรอบ 25 ปีนี้ว่า Silver Jubilee หรือการฉลอง เงิน นั่นเอง...25 ปีคือ เงิน...ในภาษาไทยเราเรียกว่า รัชด หรือ รัชต ที่แปลว่า เงิน..คำนี้มา สนธิ กับคำว่า อภิเษก ที่แปลว่าเฉลิมฉลอง..เลยกลายเป็น คำว่า รัชดาภิเษก...
ตอนแรก.. อดีตท่านนายกสมัยนั้น จอมพลถนอม กิตติขจร นายกคนที่ 10 ของประเทศไทย..ได้มีความคิดที่อยากสร้าง หอคอย แบบที่ญึ่ปุ่น มีคือหอโตเกียว..หรือไม่ก็ หอไอเฟล แบบฝรั่งเศส..เพื่อเป็นอนุสาวรีย์ถวายแก่ในหลวง
แต่ในหลวงท่านทรงมีความคิดว่า การสร้างอนุสาวรีย์นั้นไม่ได้เกิดประโยชน์ไรแก่มหาชน..จริงอยู่อาจจะสวยงาม ให้นักท่องเที่ยวมาถ่ายรูป ชมทิวทัศน์..และการสร้างก็ต้องใช้เงินมหาศาล..ในหลวงท่านจึงปฏิเสธไป แต่กลับให้แนวคิดว่า...มาแก้ไขปัญหาจราจรให้กับประชาชนดีกว่า..
ด้วยการสร้างถนนวงแหวนเส้นแรกของประเทศไทย..โดยไม่ต้องสร้างใหม่ทั้งหมด..เพราะมีถนนบางช่วง บางตอนอยู่แล้ว เพียงแค่สร้างในจุดที่ขาดหายไปก็พอ...
ถนนรัชดาภิเษกจึงเกิดขึ้น..
จุดเริ่มต้นตั้งแต่ สามแยกท่าพระ..ข้ามสะพานกรุงเทพฯ...ผ่านเจริญกรุง..มายังพระรามที่สี่..เดินมาเรื่อยๆถึงเพชรบุรีตัดใหม่...ผ่านทุ่งนาป่าดอน...เชื่อมไปยังวิภาวดีรังสิต...ผ่านพหลโยธิน...อ้อมไปเรื่อย ๆ ถึงจรัญสนิทวงศ์..และบรรจบกัน อีกครั้งที่ แยกท่าพระ
ระยะทางยาวประมาณ ห้าสิบกิโลเมตรได้...
หลังจากที่ถนนเส้นนี้สร้างเสร็จ..ไม่นานผ่านมาอีกยี่สิบห้าปี..
เมื่อพ.ศ.2539 พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว ทรงครองราชย์ครบ 50 ปี..ฝรั่งเรียกว่า Golden Jubilee..ซึ่งแปลว่าการฉลอง ทอง..50 ปีคือ ทอง..ภาษาไทยเราเรียกว่ากาญจน แปลว่า ทอง...สนธิ กับคำว่า อภิเษก..กลายเป็น กาญนาภิเษก ที่เราเรียกกันนี่แหล่ะ
และแน่นอนว่ารัฐบาลก็อยากสร้างอนุสาวรีย์ถวายแด่พระองค์ท่าน..แต่ก็โดนปฏิเสธไปด้วยเหตุผลอันเดิม..และทรงมีพระราชดำริให้สร้างถนนวงแหวนรอบนอกอีกครั้ง..หลักการเดิมก็คือไม่ต้องสร้างใหม่.. แต่ให้เชื่อมต่อเหมือนถนนรัชดาภิเษกนั่นเอง
พวกเราชาวไทยทุกคนจึงได้ใช้ถนนกาญจนาภิเษกเฉกเช่นทุกวันนี้..
ซึ่งถนนสองเส้นนี้มีความสำคัญและเป็นประโยชน์ต่อชาวกรุงเทพฯ และ ชาวต่างจังหวัด..เมื่ออดีตการที่จะคนต่างจังหวัดจะไปยังอีกจังหวัดหนึ่ง ต้องขับรถฝ่าดงรถติดเข้ามาในเมือง เพื่อข้ามไปยังอีกจังหวัด...ซึ่งชาว กทม เองก็รถติดเป็นทุนเดิมอยู่แล้ว...
หลังจากที่มีถนนเส้นนี้ใช้ ก็ไม่เกิดปัญหานี้อีกเลย...ซึ่งเชื่อว่าหลายๆคนคงรู้สึกอย่างงั้นเช่นกัน
ทุกๆครั้งที่ชั้นกะผัวหมี ขับรถผ่านถนนรัชดาฯก็ดี ผ่านกาญนาฯก็ดี...ชั้นจะถามเค้าเสมอว่า..ไหนลองเล่าซิ ว่าถนนนี้มีนิทานความเป็นมายังไง...หมีเค้าตอบได้หมดเลยนะ ขอบอก..มันเป็นความภูมิใจของชั้นจริงนะ..ที่บอกเล่าเรื่องราวแบบนี้ให้คนรอบข้างฟัง
เล่าอีกนิดก่อนจากกัน..
บทความนี้อาจจะใช้คำราชาศัพท์ที่ไม่ถูกต้องนัก..คือเขียนแบบบ้าน ๆ แบบว่าเล่าสู่กันฟัง..เพื่อให้เข้าใจง่ายที่สุดในการถ่ายทอด..
ขอให้มองถึงความตั้งใจที่อยากจะเล่ามากกว่ามาจับผิดกันในการเขียน..
สำหรับมิสทุยแล้ว...มีความรู้สึกซาบซึ้งในพระมหากรุณาธิคุณอันล้นพ้นของพระเจ้าอยู่หัว
อยากจะบอกว่ารู้สึกตัวเองและครอบครัวโชคดีที่ได้เกิดในผืนแผ่นดินไทย..และภูมิใจเสมอที่จะเล่าเรื่องถนนนี้เป็นร้อย ๆ ครั้ง
