เจ๊าะแจ๊ะจีน ตอนที่ 6 ..25-3-2016
วันนี้อยากเล่าเรื่อง
อาชีพที่ทำเงินแบบไม่ต้องง้อทุนในจีน..
คือใช้แค่สมองก็พอ
เมื่อปี 2008 ปีนั้นถ้าทุกคนจำได้ จีนได้ทำให้ชาวตะวันตกและชาวโลกอึ้งไปตามกัน..
ด้วยการจัดงานกีฬาโอลิมปิก ที่อลังการงานสร้าง สมกับคำว่าพญามังกรคำราม..
แม้แต่อินทรีย์เหล็กและหมีขาวยังอึ้งกิมกิไปหลายวิ
นั่นไม่ใช่ประเด็นที่จะมาเขียน..แค่ท้าวความหย่ะ
ปีนั้นชั้นไปมณฑลซานตง เมืองจี้หนาน โดยบินจากกรุงเทพฯตีสอง
ถึงเซี่ยงไฮ้สนามบินผู่ตง..สนามบินนานาชาติของเค้า ถึงเจ็ดโมงเช้า..
อาหารบนเครื่องคือขนมปังปาหัวหมาตาย หนึ่งก้อน และผักกาดดอง
ที่ดองมาเป็นชาติอีกหนึ่งถุง..แม้แต่คนจีนยังแหว่ะเลย แล้วชั้นหล่ะ??
ถึงสนามบินแล้วอย่าเพิ่งดีใจนะยะ..รีบคว้ากระเป๋านั่งแท๊กซี่ ไปยังสนามบิน
ในประเทศชื่อ หงเฉียว..ใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงนะฮะ ที่คือทางด่วนนะ..
เพื่อให้ทันเครื่องตอนสิบโมงครึ่ง ถ้าจำไม่ผิด เพื่อบินไปเมืองจี้หนาน..
แล้วจีนเนี่ยนะ แม่งเครื่องบินโครตชอบดีเลย์..มันอยากบินก็บิน
ไม่อยากบินมันไม่บิน แบบว่าติสจ๋าเลยหล่ะ
แต่ระหว่างทางที่ลงจากทางด่วน ชั้นจะเห็นคนมากมายถือป้ายโบกรถ..
ป้ายอะไร ตามกูมา เดี๊ยวเฉลย
ก็ไม่ได้ใส่ใจหรอก..แต่รู้สึกงงเล็กน้อยมากกว่า..เก็บคำถามไว้ในใจ
พอถึงสนามบินหงเฉียว ก็รีบไปเช็คอิน..กินมาม่า รอขึ้นเครื่อง ..
บินไปถึงจี้หนานตอนบ่ายๆ..มีไอ่หนุ่มหน้ามลมารับ เป็นฝ่ายขาย
ของโรงงานส่งมา..รู้มะนั่งีถจากสนามบินไป โรงงานเค้าใช้เวลา สี่ชั่วโมงแหน่ะ
เกิดมาชั้นก็ไม่เคยไปหรอกที่จี้หนาน และเป็นครั้งแรกที่ชั้นได้เจอไอ่หมอนี่..
เราคุยกันทาง เอ็มเอสเอ็น คิดดูชั้นนี่ใจกล้าสุดๆ..เกิดมันฆ่าหมกศพ
คงไม่ได้มาเล่าเรื่องนี้แน่ๆ
ทีนี้พอเราลงจากทางด่วน ..เฮ้ย เจอคนถือป้ายอีกแล้ว กลุ่มคน
ประมาณห้าหกคนได้ ชายแก่ๆ ป้าแก่ๆ โบกมือ นึกถึงอาซิ้มเยาวราช
โบกมือเรียกแขกเข้าโรงเตี้ยมเลยอะ..
ชั้นถามไอ่หนุ่มหน้ามลว่า อาเฉียง พวกเค้ามาทำไรที่นี่...อาเฉียงบอกว่า
พวกนี้คือพวก 帶路 ไต้ลู่..แปลว่า นำทาง ..โอ๋ว์ มีงี้ด้วย
เพราะจีนมีแผ่นดินที่กว้างใหญ่ไพศาล จะไปไหนแต่ละที สามสี่ชั่วโมง
มันปรกติมาก..ถ้าคนมาจากถิ่นอื่นที่จะมาทำธุระ เค้าไม่รู้ทาง
ก็จำต้องพึ่งเนวิเกเตอร์สมองคนนี่แหล่ะ..ว้าว รู้ละ แอ๊พพลิเคชั่น
เนวิเกเตอร์...ถูกพัฒนาขึ้นมาจากคนเหล่านี้นี่เอง..เจ๋งมะ
ชั้นก็ถามต่อนะว่าคิดราคาไง..รถเก๋งทั่วไป 50 หยวน รถบรรทุก 100 หยวน..
ก็ราคาราวๆ250บาท กะ 500 บาทไทย..พวกนี้จะรู้เส้นทางดีมาก และ
จะพาคุณถึงที่หมายภายใน30นาที...ดีเนาะ สมัยก่อนจีนเค้าพัฒนา
ขนาดนี้เชียวหรือ
ไม่ต้องใช้ทุนไรเลย..หน้าก็เกรียมๆ แม้แต่ครีมกันแดดยังไม่ลงทุนเลยคิดดู...
ส่วนมากเป็นพวกป้าๆลุงแก่ที่ว่างงาน บ้านเค้าก็อยู่แถบนี้..มาเช้าเย็นกลับ
รายได้ต่อคนราวๆ 2500-4000หยวน เอาห้าคูณก็ได้ ราวๆหมื่นกว่าบาท
ถึงสองหมื่นบาทไทย..ไม่เลวเลย น่าทำๆๆๆ
เพราะคนมีอายุ เค้าก็ว่างๆไม่มีไรทำ..อีกอย่างจีนค่าครองชีพก็ไม่สูงนะ
ถ้าแถบบ้านนอกๆหน่อย..แต่มันก็เสี่ยงนะ เพราะบางทีรถที่วิ่งมาด้วยความเร็วสูง
วิ่งชนก็มี..อย่างว่าทุกอาชีพก็มีความยากง่ายของมัน..
วันนั้นชั้นไปถึงโรงงานประมาณหกโมงเย็น...ถึงปุ๊ป คุยปั๊ป เอาตัวอย่างเสร็จ..วั
นรุ่งขึ้นก็บินกลับทันที....เกิดเป็นทุยต้องอดทน
...AEC จะเปิดแล้วใช่มะ ก็น่าจะทำได้นะ เพราะว่า คนต่างชาติขับรถมา
เค้าต้องการคนนำทางแน่นอน...
เออลืมเล่าอีกนิด...พวกไต้ลู่เนี่ย ยังมีการแนะนำร้านอาหาร โรงแรม
ที่เที่ยวอีกนะ..มันได้ค่าแนะนำด้วยขอบอก...คนจีนมันเอาหมด ถ้าไรที่ได้เงิน
สุดยอดอะ
วันนี้จบเพียงแค่นี้นะ..เมื่อยนิ้วอะ
โจทุย
