คุณค่าของความทรงจำกับการทัวร์ต่างประเทศ

เพิ่งได้รูปจากอาปิง เพื่อนรักที่ไปทัวร์นิวยอร์คด้วยกัน ..ภาพตึกสวย ๆ ในนิวยอร์ค

ถ่ายตอนนั่งรถบัสชมเมือง..กว่าได้แต่ละภาพนี่มือนี่แข็งไปหมดเลย เหน็บหนาว
เยือกเย็น ชื้น ระคนกัน..ลมพัดมาแตะหน้า อย่างกะใครเอาน้ำแข็งมาถู ๆ ตรงใบหน้าเลย

นิวยอร์ค สวยนะ แต่สกปรกหว่ะ..อย่าด่าคนจีนชอบขากถุย ฝรั่งตัวดีขากถุยก็ไม่น้อยนะ..

สิ่งที่น่าทึ่ง ไม่ว่าจะไปยุโรป จะไปฝั่งเมกาก็ดี..เรานึกไม่ออกเลยว่าประเทศเหล่านี้
ทำไมมันถึงยิ่งใหญ่ได้ก่อนชาวบ้านชาวเมืองเค้า..ตึกต่างๆถูกสร้างขึ้นเป็นร้อยปี
มั่นคงสวยงาม ..เป็นระเบียบดี

ของไทยก็สวยไปอีกแบบ แบบว่า รก ๆ..จริง ๆ มันก็เป็นศิลปะนะ ฝรั่งยังชอบเลย

เพราะเมืองเค้า ทุกอย่างถูกเซ็ตเป็นก้อนสี่เหลี่ยม..เดินทะลุกันได้หมด

ชั้นยังมีทำคลิปคนจรจัด ..ย้าวยาว

เมื่อก่อนผัวชั้นมักจะบ่นว่า ถ่ายไรเยอะแยะ..แต่ตอนนี้เค้ากลับเห็นด้วยกะชั้น ที่ว่า...
ถ้าเราไม่เก็บภาพเหล่านั้นไว้ เวลานึกถึงเราจะเสียดายทันที

และภาพถ่ายต่างๆจะมีค่าและน่าดูยิ่งขึ้น หลังจากที่เราไม่ได้อยู่ตรงนั้นแล้ว

แม้จะเหน็บหนาวเพียงใด เราก็สู้นะ..ใส่เสื้อกันฝนเพื่อกันลม..ฝนก็ตกอีก กรรม

เสื้อกันหนาวชั้นบางมากนะจะบอกให้..แต่กันฝนกันลมสุดยอด..เพราะมันเป็นเสื้อโค๊ต
นวัตกรรมของไต้หวัน..ที่กันน้ำจริงๆ และดูแลตลอดชีพ..หมีซื้อให้ปีที่แล้วเป็นของขวัญวันเกิด
หมื่นกว่าบาท สมราคามันแล้วนะ..จริง ๆ

เคยไปดูโค๊ทของเบอเบอรี่ ราคาแปดหมื่นกว่าบาท..เว่อร์มาก แต่เข้าใจนะว่าแบรนด์อะ

สถานะยังไม่เอื้อที่จะใส่เสื้อแบบนั้น..

การไปเที่ยวกันกะเพื่อน มันต้องรู้ใจกันจริง ๆ..สไตล์ลงตัว ความชอบไม่จำเป็นต้องเหมือนกัน...
แต่ต้องนิสัยไปกันได้...ถ้าขี้เหนียวก็ต้องหาเพื่อนขี้เหนียว ถ้าสปอร์ตก็ต้องหาเพื่อนสปอร์ต

ถ้าเล่าเรื่องนิวยอร์คนี่ต้องเอารูปมาเล่า เล่าได้ทั้งชาติ

หลายคน โดยเฉพาะคนไทย อาจจะหาว่าพวกเราเวอร์มาก ที่บอกว่ามันเป็นความ
ภูมิใจระดับชาติ..ของชีวิตนึง

ชั้นจะอธิบายงี้นะ

เราคนจีนเด็กชาวดอยที่อาศัยบนเขาอันไกลพ้นติดชายแดน..กว่าจะได้รับสัญชาติไทย
ต้องใช้เวลา บางคนได้ตอนอายุจะห้าสิบ คิดดู..และบางคนถึงตอนนี้ยังไม่มีสัญชาติเลยก็มี..
นี่คือที่มาของคำว่า มีเงิน แต่ไปไหนไม่ได้จริง ๆ

และอเมริกาเป็นประเทศที่ขอวีซ่ายากทีเดียว..ไม่ใช่ว่าสเตทเม้นท์คุณดี ไปได้ ไม่ใช่นะ..
เข้าใจเสียใหม่เลย

ถ้าเหตุผลไม่เข้าหู..ไม่ชัดเจนในการแสดงออก ปฏิเสธแน่นอน

วัน ๆ คนไปรอคิวยื่นวีซ่าโดนปฏิเสธก็ไม่น้อย..ถามจริง คนเหล่านั้น ไม่มีเงินเดือน
ไม่มีค่าเดินทาง กล้าไปยื่นวีซ่าหรอ

ยิ่งพม่านี่จะไปอเมกานี่สมัยก่อนต้องเป็นลูกท่านหลานเธอจริง ๆ...ยากยิ่งกว่า
การแก้ผ้าเต้นกลางถนนอีก..ตอนนี้ยังยากอยู่นะ แต่พม่าไปอังกฤษกลับง่ายกว่าเยอะ..
เพราะพม่าเคยตกเป็นโคโรนี่ เมืองขึ้นของอังกฤษ

สมัยนี้มันก็ของ่ายขึ้นนิดนึง เพราะด้านภาพพจน์คนไทยที่หนีไปแอบซ่อนที่นั่น
ก็ดูเหมือนจะดีขึ้นนะ...อีกทั้งเงินเดือนในไทย ก็สูงขึ้นมากแล้ว จึงไม่ค่อยมีคนหนี
ไปตายดาบหน้าเป็นโรบินฮูดที่นั่นแล้ว

และด้วยค่าใช้จ่ายก็สูงลิบลิ่ว...แค่ค่าตั๋ว เครื่องบินนี่เกือบห้าหมื่น ถ้าไม่ซื้อล่วงหน้า
เป็นปี ๆ..อาหารการกิน ทุกอย่างเงินล้วน ๆ..ขนาดทัวร์ไปอเมกา ที่รวมทุกอย่าง
ราคาเป็นแสนอัพ..อย่าลืมนะ คุณต้องพกเงินไปซื้อของอีกด้วย ไปกลับมา สองแสนนี่
ถือว่าใช้น้อยแล้ว..นี่ไม่ได้อวดเลยนะ ไม่เชื่อลองไปดู

เว้นเสียจะกินมาม่าตลอดทั้งทริป...ไรก็ไม่ซื้อ

ดังนั้นคนส่วนใหญ่ถ้าเทียบกันแล้ว ยังนิยมไปยุโรปมากกว่า สวยกว่า ถูกกว่า
และเวลาบินก็น้อยกว่า

ไปทีเดียวได้หลายประเทศด้วย...คุ้ม

เรื่องนี้เล่ากี่ครั้งก็สนุกสนาน..เชื่อเถอะ ถ้าเคยเดินทางไปประเทศยักษ์ใหญ่
วันหลังไปประเทศไหนก็ง่าย...ใครที่ยังไม่เคยไปไหนแนะนำ ฮ่องกงก่อนเลย ถูกมาก
ทัวร์ช่วงนี้ ไม่ถึงหมื่น...ไปมาแล้ว ถูกกว่าไทยอีก

การออกประเทศ ทำให้เราเปิดโลกทัศน์ตัวเองนะ...

สิ่งที่คิดว่าถูกของเรา อาจจะเพี้ยนสำหรับคนอื่น

จบละ

Lily
มิสทุย นิราศนิวยอร์ค ภาคย่อย