วันจันทร์ที่ 2 พฤษภาคม พ.ศ. 2559

เจ๊าะแจ๊ะจีน by Lily ตอน เส้นทางสายหยก ตอนที่ 5




เออนี่รู้สึกระยะเวลาไม่กี่นาทีที่กลับมา เล่าได้เยอะเป็นหน้า ๆ เลยเนาะ...เราเรียนรู้ไปกะสิ่งที่เราเห็น..จีน ดีอยู่อย่างคือ ไม่มีใครมาสนใจ นินทาคุณหรอกว่า คุณจะใส่อะไร ถือกระเป๋าอะไร ขับรถยี่ห้อไหน..ที่ยุ่ยรี่ คนเค้าจะนั่งจับกลุ่มเล่นไพ่กันหน้าร้าน มีทั้งไพ่กระดาษ และไพ่นกกระจอก ...อีกมือก็ถือขันข้าวกินไปด้วย มีคนเชียร์นั่งข้าง ๆ ประกบ พวกนี้จะได้ค่าทิปส์เวลาที่คนเล่นได้ตังค์...เพราะถือว่านำความเฮงมาให้....จึงมีคนที่คอยหากินกะอาชีพนี้เสมอ

แต่คนพวกนี้ก็ฉลาดนะ ต้องดูห่าง ๆ ก่อน ว่าใครกำลังดวงดี...และต้องรู้นิสัยผู้เล่นด้วย ว่าผู้เล่นเค้าชอบให้มีคนประกบหรือเปล่า...เพราะบางคนเค้าถือนะ เค้าไม่ชอบให้ใครมายืนข้างหลัง หรือนั่งข้าง ๆ..บางคนชอบให้คนนั่งฝั่งซ้าย บางคนชอบให้ไปยืนที่ฝ่ายตรงข้าม...คนทำอาชีพนี้ก็ต้องรู้ใจลูกค้าของคุณ ไม่ใช่ไปยืนสุมสี่สุ่มห้า พอเค้าเสียไพ่ ทีนี้มันจะด่าแบบไม่เกรงใจเลย...เพราะคนจีนด่าคนไม่เคยอ้อมค้อม ตรงมากกก แทงทะลุหัวใจเลย

เล่นไปก็ขากถุยไป ก็เรื่องปรกติของพวกเค้า...ถนนจึงเต็มไปด้วยไอ่ขากถุยนี่แหล่ะ ขี้หมาก็มีบ้าง แต่ไม่เยอะ...

เพราะหมาเป็นสัตว์ต้องห้ามที่จะมาเดินเพ่นพ่าน...เทศกิจจะขับรถวนรอบเมืองวันละหลายรอบ เห็นปุ๊ป ใช้เชือกคล้องคอ ดึงขึ้นรถทันที..และก็เอาไปช๊อตตาย นี่คือเรื่องจริงนะ

ภาพที่เห็นบ่อย ๆคื อเจ้าของหมา ตามหาหมาตัวเอง...แล้วคนข้างถนนก็จะบอกว่าป่านนี้เป็นศพไปแล้วหล่ะ...ถ้าเราอ่านเราจะคิดว่าทำไมป่าเถื่อน จีนไม่ได้มีกฎหมายว่าห้ามเลี้ยงสัตว์ แต่ห้ามออกมาเพ่นพ่าน เพราะหมาเนี่ยมันก็มักจะอึไปเรื่อยเปื่อย คุณลองคิดตามนะ แค่คนพันสามร้อยล้านเดินตามถนนก็ว่าเยอะละ ถ้าขืนปล่อยให้สัตว์ออกมาเพ่นผ่าน ไม่ไปกันใหญ่หรือบ้านเมืองนี้....และอย่าหวังว่าพอเลี้ยงไปแล้วเบื่อจะเอาไปปล่อยวัด แบบที่คนไทยทำ...วัดที่จีน ต้องจ่ายค่าผ่านประตูนะยะ...ไม่ใช่อยากเข้าไปกราบก็กราบได้เลย แค่คุณอุ้มหมาไป เค้าก็ไม่ให้คุณเข้าไปแล้ว

จริง ๆ วัดที่จีนต้องจ่ายค่าผ่านประตู เค้าถือว่าไว้บำรุงวัด...ส่วนนี้ชั้นก็ไม่ชอบใจนัก...แต่ทำไงได้ เค้าทำกันมาแบบนี้มานาน ชั้นแค่คนไปเยือน ต้องหลิ่วตาตาม ไม่ชอบใจก็ไหว้พระที่บ้านแทนละกัน...แทนที่จะไปวิจารณ์เค้าว่าทำไม่ถูก ไม่ถูกเรา อาจจะเป็นสิ่งที่ดีงามของเค้าก็ได้

ว่าเรื่องหมาแล้วเนี่ย แมวก็เหมือนกัน...ถ้าออกมาเดินที่เราเรียกว่า แคทวอล์ค สุดท้ายนะ ...โน่นได้ไปเดินบนสวรรค์แน่นอน..จำได้คนรักสัตว์เลี้ยง ต้องดูแลพวกมันดี ๆ

แต่ถ้าอยู่ที่เมืองกวางตุ้ง รับรองสัตว์เหล่านี้เสร็จแน่ๆ...ถูกจับไปทำหมาตุ๋นเรียบร้อยโรงเรียนจีน...จึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นหมา เห็นแมวเพ่นพ่านแถวนั้น...เพราะทุกวันนี้ หมาตุ๋น แมวตุ๋นต้องซื้อกินกันอยู่แล้ว
อยู่จีน...เห็นอะไรต้องทำใจว่ามันคือการเห็น แล้วจบไป...อย่าเอามาเป็นอารมณ์ เพราะไม่งั้นคุณจะอยู่ไม่ได้แม้แต่วินาทีเดียว

ขนาดคุณเห็นคนกำลังล้วงกระเป๋า ก็ห้ามโวยวายนะ...คนที่ตายไม่ใช่เค้า แต่เป็นคุณแน่นอน...
ที่ยุ่ยรี่ยังมีอาชีพหนึ่งที่ตำรวจปวดหัวมาก คือ พวกขโมยรถมอร์เตอร์ไซค์..ชั้นเคยเจอมากะตัวเองแล้ว เข้าใจเลย..ว่าทำไม...อาชีพนี้ถึงได้แพร่พันธุ์ไว้ยิ่งกว่าไวรัสเอดส์อีก
อ่านต่อพรุ่งนี้นะจ๊ะ
Lily

Facebook : เจ๊าะแจ๊ะจีน & รีวิว (เว่อร์) by เจ้ลีลี่
https://www.facebook.com/lilydiary/