พรุ่งนี้จะเดินทางไปเมืองบูดาเปส ดินแดนที่งดงามอีกแห่งของยุโรปตะวันออก..
เราจะได้ล่องเรือชมความงามของแม่น้ำดานูบด้วย
หลายวันมานี่รู้สึกจะซื้อของมากมายเหลือเกิน ขนาดบอกตัวเองว่าไม่ซื้อไม่ซื้อ...
อดใจไม่ได้จริง ๆ นะ เพราะของน่าซื้อไปเสียหมด
เมื่อวานได้ชมความยิ่งใหญ่ของกรุงปราก รู้สึกได้ถึงความยิ่งใหญ่ ความเจริญของเค้า
เมื่อสองร้อยปีก่อนจริง ๆ..สวยสมคำล่ำลือ แต่คนที่นั่นอัธยาศัยจะออกแนวแข็งๆหน่อย
มาเที่ยวกะทัวร์ก็ต้องทำเวลาเนาะ หลาย ๆ ที่ อยากเที่ยวนาน ๆ หน่อย ก็อยู่ไม่ได้..
วันหลังยังต้องมาอีก แต่จะมาเที่ยวกันเองละ..เพราะว่ามันยังไม่สะใจนัก
วันก่อนไปซื้อมันฝรั่งทอดแมคโดนัล ขอซอสมะเขือเทศ ต้องจ่ายเงินนะ
ไม่ได้ให้กันฟรีๆเด้อขอบอก..มันไม่แพงหรอก ราวๆสิบบาทไทยมั้ง แค่งงเฉยๆ
ห้องน้ำก็จ่ายเงิน ฉี่ทีไปแล้ว ยี่สิบบาท..แต่ห้องน้ำสะอาดจริงๆ และมีทิชชู่ไม่จำกัดด้วย ..
มาครั้งนี้ได้นั่งรถม้าสองครั้ง ครั้งแรกที่เยอรมัน ตอนนั้นไปชมประสาทนอยชวาสไตน์
คนละหกยูโร ขาขึ้นนะ ขาลงจ่ายอีกรอบ..ดังนั้นต้องถามให้แน่ชัดก่อน
ครั้งที่สองก็ตรงปรากนี่แหล่ะ ที่นี่สามสิบยูโร พันสองร้อยบาท ยี่สิบนาที ถือว่าไม่แพงเนาะ
ชมรอบเมือง..ถ้าออกมาเที่ยวก็ต้องสละได้นะ อยากทำไรทำเลย ไม่งั้นจะเสียใจจริงๆ
ระหว่างที่เรานั่งจิบไรเล็กๆกลางเมืองปราก ..ได้เห็นคนเร่ร่อน เก็บหาเศษอาหารจากถังขยะ
เด็กๆเหล่านั้นก็มองดู แล้วขำๆกัน..ก่อนหน้านั้นไกด์บอกชั้นว่า เจ้อย่าให้ตังค์ขอทานนะ
เดี๊ยวจะมาอีกเป็นฝูง ..ณ ตอนที่ชั้นเห็นตาแก่ไปคุ้ยหาอาหารนั้น ชั้นถามคุณผัวว่า
สันมีเหรียญอีกเยอะมะ ..เค้าเหมือนรู้ใจเลย ควักออกได้สี่ห้าเหรียญมั้ง ..ชั้นก็นับเอา
เศษพวกสิบเซ็นต์ ห้าสิบเซ็นต์ รวม ๆ น่าจะได้สักสามยูโร เดินไปให้ตาแก่คนนั้น...
ตาแก่ตะลึง นิ่งไปสองวิ น้ำตาคลอๆ..ส่วนผู้คนที่อยู่ตรงนั้นก็เหมือนเอ๋อแดกไปแป๊ป..
ที่นั่นไม่มีใครทำแบบนี้ จริงๆ
ชั้นแค่รู้สึกมีความสุข ณ วินาทีนั้นมากกว่า ที่จะคิดถึงคำพูดของไกด์..ชีวิตนึง
เราอาจจะได้เจอกันแค่ครั้งเดียวก็เป็นได้ ถ้าชั้นไม่มาที่เมืองนี้อีก จริงมะ
ความเจริญของวัตถุ มันโหดร้ายสำหรับคนอีกหลายๆคนที่ไร้โอกาส คนเหล่านี้
อพยพมาจากที่อื่นซะส่วนใหญ่ ..ชั้นก็ทำได้แค่นี้แหล่ะ ในฐานะเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน
ห้างที่นี่นะ บอกว่าปิดสามทุ่มนี่ เป๊ะๆเลย ..ช่วงเที่ยงถึงบ่ายสามร้านก็ปิดพักผ่อนเช่นกัน..
สวัสดิการดีมากอะ คนที่นี่ก็มีชีวิตที่ไม่ต้องดิ้นรนแบบเอเชียนะ เพราะชีวิตมีคุณภาพอยู่แล้ว
ดึกๆนี่อยากจะหาผัดไทยสักจาน อย่าหวังเลย..
กรุ๊ปของเราก็ดีมาก เพื่อนร่วมกรุ๊ปมีน้ำใจและนิสัยดี ไปเที่ยวกะทัวร์นี่ถ้าได้
เพื่อนร่วมทริปไม่ดีนี่ปวดหัวนะ...
นี่ยังทำหน้าที่เป็นไกด์ เล่าเรื่องตลกๆให้พวกเค้าฟัง..ชีวิตและประสบการณ์
ของชั้นนี่แหล่ะ ทุกคนชอบมากเลย หัวเราะคิกคัก บอกเอาอีกๆ..มีการแฉวงการทัวร์
ให้พวกเค้าฟังกัน ทุกคนดูสนอกสนใจเรื่องจีนเป็นเอามาก
หนึ่งในนั้นเป็นที่ปรึกษาสภาหอการค้าจังหวัดเชียงใหม่ด้วย..พี่เค้าชวนชั้น
ไปทำการบรรยายหัวข้อเรื่องทำการค้ากะจีนนี่แหล่ะ
จริงๆชั้นไม่ได้เก่งกาจไรในเรื่องนี้นะ..แต่คงเพราะเล่าสนุก เห็นภาพ
ได้ข้อคิดตามมากกว่า..เรื่องนี้เล่าผ่านๆก็พอเนาะ..
ชีวิตที่ผ่านมาหลายวัน ทำให้ได้เห็น ได้เข้าใจโลกตะวันตกมากขึ้น..โดยเฉพาะเรื่องศาสนา
อย่างว่านะ การเที่ยวมันก็ทำให้ได้เห็นได้เปิดหูเปิดตากะโลกกว้าง ..เวลาเขียนไร
มันก็ทำให้มีวัตถุดิบมากขึ้นด้วย
สิ่งที่เห็น...ชั้นและใครหลายคนยังบอกเลยว่า คนที่นี่เล่นมือถือกันน้อยมากจริงๆ
ไม่มีใครเอามือถือมาดู มาแชทกันระหว่างเดิน กิน เที่ยวนะ..ทำงานก็คือทำงานกันจริงๆจังๆ
เรื่องจริงคือ เรา กำลังทำไรกันอยู่นี่..ต้องทบทวนตัวเองใหม่ละ
อะเคร เดี๊ยวจะออกไปนั่งกินไรเล็กๆน้อยๆเป็นเพื่อนหมีเค้าซะหน่อย..วันนี้เค้าอยากดื่ม
เป็นพิเศษ ที่นี่เบียร์อร่อยนะ
ชีวิต..มันคือบทเรียน ที่เราต้องผ่านไปแต่ละบท..ดีไม่ดีก็ต้องผ่านให้ได้ จริงมะ
จบละ
โจทุย
