เมืองยุ่ยรี่ Ruili เป็นเมืองที่เจริญมาก ๆ เลยหล่ะ..อารมณ์คงเหมือน
อ.แม่สาย ของเราแต่เจริญกว่านั้นอีกนะ...และเป็นเมืองที่ไม่เคยหลับไหลเลย
เพราะมันมีคาราโอเกะ มีคาสิโน มีแหล่งบันเทิงครบครัน..
ความเดิมจากตอนที่แล้ว..พอส่งซิน ๆ กลับบ้าน ก็นั่งแท๊กซี่กลับบ้าน
ใช้เวลาห้านาทีโดยประมาณ..เสียงแตรบนถนน บีบทักกันไปมา..
คนไทยจะหงุดหงิดง่ายนะถ้าไปจีน เพราะเราจะบีบแตรเมื่อจำเป็น แต่ที่จีน
คือบีบแม่งทั้งวันทั้งคืน...เคยถามคนจีนว่าบีบทำไมหนักหนา
คำตอบคือ สะใจ...และแตรเค้ามีให้บีบ
บ้านของชั้นเป็นบ้านหลังเล็กๆมีสองห้องนอน หนึ่งห้องรับแขก ห้องกินข้าว
ห้องครัว มีห้องน้ำด้วย...แม่ซื้อไว้สองชั้น พี่ชายกะลูก ๆ เค้าจะอยู่ชั้นสอง..
ส่วนชั้นกะแม่จะอยู่ชั้นล่าง บ้านที่เหมือนกระจอก ๆ ราคาก็หลักล้านหยวนนะ..
แต่ว่าเราคงไม่คิดขายมัน เพราะที่จีนถ้าคุณขายแล้วจะหาซื้อในราคาเดิมอีก
เป็นไปไม่ได้เลย..มีคนมาขอซื้อตลอดแหล่ะ
วันนั้นแม่ของชั้นกะหลาน ๆ ก็รอที่บ้าน..ทุกครั้งที่กลับบ้านอย่างแรกคือ
กราบตีนแม่อันดับแรกเลย..จากนั้นก็เปิดกระเป๋าเอาขนม เอาของฝากมาแจก
ส่วนที่ชั้นต้องเล่าเรื่องซิน ๆ ก็เพราะว่าซิน ๆ นี่เป็นอาจารย์สอนหยกให้กะชั้น..
จริง ๆ แล้ว..ยังมีอีกหลาย ๆ คนที่ให้ความรู้กะชั้นเรื่องนี้
เรื่องราวของซิน ๆ ไม่ใช่แค่สาวน้อยที่เห็นแบบนั้น..เค้าสร้างตัวจากการขายของ
ในเว็บไซต์เถาเป่า..วีแชท..เราไม่เจอกันแค่สี่ปี..ตอนนี้อีมีรถเบ็นซ์ มีรถพอช..
มีร้านของตัวเองตั้งสองร้าน ถือว่าเก่งจริง ๆ นะ...
หลายวันก่อนยังถามเค้าว่า ไม่สนใจอยากขายของไทยบ้างเหรอ..เค้าบอกว่าไม่อะ..
ของที่ขายกันเกร่อ กำไรน้อย..เค้าชอบขายของชิ้นใหญ่ที่มันแพง ๆ กำไรเยอะดี..
ขายได้แต่ละทีอยู่ได้เป็นปี ๆ เลย นี่แค่ความรู้สึกที่มีต่อซิน ๆ นะ..
ชั้นเชื่อว่านิทานเรื่องราวของเค้าจะเป็นแรงบันดาลใจให้หลาย ๆ คนได้ดี...
จากคนที่แฟนทิ้ง มามีผัว แล้วผัวก็ไปมีเมียน้อยที่แก่มาก ๆ...ทุลักทุเลจริงชีวิต
จากคนที่อยู่บ้านดี ๆ เป็นคุณหนูเร่ร่อนมาทางใต้..มาแล้ว สิงร่างอยู่ยูนนาน
ไม่กลับไปอีกเลย ถ้าคุณว่าชั้นเก่ง...ขอบอกเลยว่ายังไม่ได้ครึ่งนึ่งของอีนี่
ชั้นถือว่าตัวเองโชคดีนะที่ได้เจอเพื่อนดีดีหลาย ๆ สาขาอาชีพด้วยกัน...
และหยกนี่ขอบอกเลยว่า ไม่ง่ายเลยนะ ที่คุณจะได้เห็นของดี ๆ สวย ๆ งาม ๆ...
ถ้าไม่ไว้ใจกันจริง ไม่มีทางเลย
ซิน ๆ ยังบอกกะชั้นว่า มาสิ มาเที่ยวยุ่ยรี่ ชั้นจะพาเธอไปดูของสวย ๆ
ที่เธอต้องตะลึง...
วันนั้นชั้นบอกเค้าว่า หาของปลอมให้หน่อยสิ..อยากจะเอามาโชว์ เค้าบอกว่า
เธอนี่บ้าละ ที่ยุ่ยรี่จะหาของปลอมยากมากเลยนะเนี่ย...
นี่คือโฉมหน้าของซินซิน..เจ้าของร้านหยกที่ยุ่ยรี่ Ruili..
ความทรงจำที่ดี..ไม่ว่าจะงานวันเกิดของแม่ชั้น..ช๊อปปิ้ง..กินเที่ยวกัน
