ที่มันหนาวเพราะชื้น ที่นี่ฝนตกทุกวัน ตกแบบปรอย ๆ
น่าเอาทำ มิวสิควีดีโอจริง ๆ
.
เมื่อวานนั่งแท๊กซี่ผ่านถนน หมิงเฉวียนเวสท์โรด
ที่เคยอยู่ ตอนนั้นเช่าห้องอยู่ใต้บันได เดือนละสองพัน
ในห้องมีที่นอนเล็ก ๆ กะกระจกบานหนึ่ง ตู้เสื้อผ้าไม่มี
มีแต่กล่องเก็บเสื้อผ้า..
.
สมัยเป็นนักเรียน มันไม่เคยรู้สึกตัวเองรันทดหรอกนะ
.
ที่อยากเล่าเพราะจำได้ ตอนนั้นฤดูหนาว
ทีนี้ไอ่เครื่องทำน้ำอุ่นมันเสีย เจ้าของบ้านไม่อยู่
ซึ่งเจ้าของเป็นซินแสเขาก็เช่าทำออฟฟิศ อีกห้องใต้บันได
ก็ให้เรามาแชร์ไง เค้ามาอยู่แค่ไม่กี่ชั่วโมง บางวันก็ไม่ได้เข้า
ถ้าไม่มีลูกค้านัด
.
ทำไงดี ทำใจสิยะ..หนาวของไต้หวันนี่ สุด ๆ อะ
แต่ธรรมชาติของเด็กดอยทนได้นะ กะทุกสภาวะ..
อาบน้ำน้ำเย็นนี่แหล่ะ ช่างมัน...ราดขาให้ชา
ค่อยขึ้นมาที่เอว พอมันเริ่มชาๆ สระผมตาม..พอสระผม
นี่กระโหลกแทบจะร้าว ใครไม่เคยเอาน้ำในตู้เย็น
มาสระผมจะไม่มีวันเข้าใจเลย..หลับตา เอาน้ำราดบนตัว
ที่มันทนมานเพราะมันเป็นฝักบัว ถ้าตักอาบมัน
จะใช้เวลาสั้น ๆ ทุกอย่างจบลงแบบช้า ๆ..
แต่หลังจากใส่เสื้อผ้า ร่างกายจะอุ่นและร้อนขึ้นมาทันที
.
ช่วงนั้นจำได้ พวกเรานักเรียนไทยชอบไปเต้นดิสโก้
ที่ร้านอาหารไทย แถวซินจวง "หญิง" เพื่อนรักชาวแม่สลอง
มานอนที่บ้าน ตอนนั้นอีเมามาก บอกอยากอาบน้ำ
อยากสร่างเมา..พอเข้าไปเอาฝักบัวจ่อบนหัว เปิดน้ำ
ร้องจ๊ากเลย ลีลี่!!!!!บ้านแกไม่มีน้ำอุ่นเหรอ หญิง
เครื่องทำน้ำอุ่น...กูเสียหว่ะ
.
แล้วแกอาบไงวะ ก็แบบนี้แหล่ะ น้ำเย็น ๆ เพียวๆเลย..
หญิงสร่างเมาทันที บ่น ๆๆๆ..หัวเราะเลยชั้น
.
มันบอกว่าแกก็ไปอาบที่บ้านชั้นสิ สงสารหว่ะ แล้วซักผ้าไง
ก็เอามือซักสิยะ ...เอาน่าชีวิตมันไม่มีไรแย่ขนาดนั้น
.
เมื่อก่อนอยู่ดอยยังทนได้ ที่นี่ก็เหมือนกัน..ชั้นไม่เคย
มามีอารมณ์มาคอมเพลนโน่นนี่นั่น เพราะมันไม่ช่วย
อะไรจริง ๆ
.
ผ่านไปสองอาทิตย์ เจ้าของบ้านมาเปิดออฟฟิส ตกเย็น
ก่อนกลับ อีไปเข้าห้องน้ำ แล้วล้างมือถึงรู้ว่าเครื่องทำน้ำอุ่น
เสีย ตกใจใหญ่เลย ถามเราว่า นานยัง เราบอกก็ตั้งแต่ที่คุณ
ไม่มา เค้าก็ถาม แล้วอาบน้ำยังไง บอกน้ำเย็นไง..อะไรนะ
น้ำเย็น เยส!!!!
.
เค้ารีบขอโทษและไม่เอาค่าเช่าเดือนนั้นและเดือนต่อไป
สรุปคืออยู่ฟรีสองเดือน เพราะถ้าชั้นหนาวตาย
เค้าคงรับผิดชอบไม่ไหว555..
.
ทั้งหมดทั้งปวง มันมาจากสภาพชีวิตของเราในวัยเด็ก
ที่เจอความหนาวเหน็บมาตลอด หนาวจนหน้าแตก
ปากแตก พอมาเจอหนาวที่ไต้หวันมันก็ไม่ใช่อะไร
ที่สาหัสขนาดนั้น..และมันก็ผ่านไปแล้ว เหลือเพียง
ความทรงจำที่สวยงาม ให้จดจำ
.
จริง ๆ ชั้นชอบห้องเช่าที่นี่นะ เพราะติดกะสถานีรถไฟไต้ดิน
สะดวกมากเลย..ไม่นานก็ย้ายไปอยู่บ้านเจ้านาย
ที่ทำงานด้วย ..ก็จบฉากชีวิตใต้บันได
.
เล่าให้คุณผัวฟัง เค้ายิ้มและบอกว่า ชีวิตที่มีรสชาติ
ไม่ใช่ใคร ๆ ก็ได้ลิ้มลองนะ...
.
จบละจ้า
